Son kuşlar
Bu videoyu önceki yılbaşı kaydetmişim. Akşam 6 suları. Gökyüzü sarı-pembe, aşırı hoş. Mesai bitmiş. Gitar boynumda. ❤️
2020 bok yılından kurtulmanın sevinci. Yerimde duramıyorum. Her şey 00:00 itibariyle tertemiz olacak. Koca buzullar kopup eriyor içimde, suya kavuşuyor akşam güneşiyle. Oysa henüz şaraplanmamışım.
Mutfaktan kızartma tavasının çıtırtı-patırtıları geliyor. Babamla annem içeride yemek yapıyorlar. Yeni evde ilk yılbaşı. 2021 geliyor. Bilmediğimiz bir biz geliyor.
Bir anda dilime takılıyor: Rivers and Roads. 5-6 yıl önce Egemen Akkol öğretmiş bana bu şarkıyı. Düo tınlamak için iyi parça. BÜMK’teki kırmızı deri koltukta oturup bu şarkıyı tınlayarak başlamışız düetlere. “Bunu hemen Egiş’le kaydedelim, komşu olduk, çat diye kaydederiz” diyorum.
İçeriden yemek kokuları, TV’den, anlamsızlığı oranında lüzumlu yılbaşı programı gürültüsü geliyor. Hevesleniyorum: “Şunu bi çalayım, mızıka tutacağını da denerim, sonra market…” Çalıyorum, video bile çekiyorum, sonra sevinçle giyinip markete gidiyorum.
Bilmiyorum henüz ama bu sarı-pembe günden 1 ay sonra, bu kızartma kokuları, bu telaşlı akşam güneşi, babamla son yılbaşım olarak mühürlenecek. O gece son kez maaile dandik yılbaşı programı izleyeceğiz. Aylar geçecek, Egemen de birçok arkadaşım da mahalleden gidecek, kuzenim ve canım gibi sevdiğim bir düzine arkadaşım uzak şehirlere, hatta çoğunlukla yurtdışına taşınacaklar. Sonlarla ilkler birbirini doğuracak. İnsanın, neyin “son kez” olduğunu bilmeyişi, bu bilgiden mahrumiyet, galiba oyunun en zeki esprisi. Yakın arkadaşlarımdan Metehan Doyran’la da bu ara bunu çok düşündük.
Bu akşam bu video şansıma karşıma çıktı. İlk kez şarkıyı tam idrak ettim. Hani bazı kitaplar, şarkılar, sizi bazen ilginç bir zamanda bulur ya. Öyle. Egemen’le bu şarkıyı henüz kaydedemediysek de, ilk orijinal şarkımızı yaptık, haftaya Cuma çıkıyor.
Sonların hüznüyle ilklerin tesellilerinin hengâmesinde kendime soruyorum: “Acaba neleri son kez yaptık geçen yıl? Yazın oynadığımız, son tavlamız mıydı? Hangi evden son kez çıktık? Hangi ismi son kez telaffuz ettik?”
Her şeyin sonluluğunu lâyıkıyla idraktan doğan o dev mavi aydınlık manzarayla yaşamak nasıldır? Bilmeyişlerden bir demet. ❤️
—-
Rivers and Roads – The Head and the Heart
A year from now, we’ll all be gone
All our friends will move away
And they’re goin’ to better places
But our friends will be gone away
Nothin’ is as it has been
And I miss your face like hell
And I guess it’s just as well
But I miss your face like hell
Been talkin’ ’bout the way things change
And my family lives in a different state
If you don’t know what to make of this
Then we will not relate
So if you don’t know what to make of this
Then we will not relate
Rivers and roads
Rivers and roads
Rivers ’til I reach you
Resim: “Spring bird,” by Elena Sukhatskaya